Helaas kan ik nog steeds geen goed nieuws brengen omtrent de gezondheidstoestand van Vrouwtjelief. Acht dagen na de tweede operatie aan haar darmen bleek er plots een lek te zijn in de darm. Er volgde nog derde, grote operatie waarbij bij haar een stoma werd gestoken. Die stoma moet daar voorlopig drie maanden blijven zitten. Er is jammer genoeg voor haar nog niet meteen licht aan het eind van de tunnel.
Jullie moeten mij excuseren omdat ik dezer dagen weinig actief ben op de blogs. Ooit komt daar wel weer verandering in.
Intussen wil ik iedereen in haar naam hartelijk bedanken voor de beterschapswensen in de reacties en voor de berichtjes en de bemoedigende kaartjes die worden opgestuurd. Zoiets doet altijd deugd aan het hartje.

Ik wou dat ik eens een vrolijk logje kon posten op deze blog, maar voorlopig zit dat er nog niet in en wordt mijn tijd nog altijd opgeslokt door de beslommeringen omtrent de ziekte van Vrouwtjelief.
Intussen heeft ze een operatie gehad waarbij zo’n dertig centimeter van haar darm is weggenomen. Volgens de dokter die de operatie heeft uitgevoerd is de operatie moeizaam verlopen en zijn er enkele onverwachte problemen opgedoken. De zware pancreas ontsteking die ze in november vorig jaar heeft gehad, heeft in haar buik lelijk huisgehouden en heel wat lidtekenweefsel achter gelaten. De dag na de operatie had Vrouwtjelief heel veel pijn. Er waren allerlei complicaties, zodanig dat ze twee dagen later opnieuw moest worden geopereerd.
Ze herstelt nu op intensieve zorgen, maar mag hopelijk binnenkort terug naar een gewone kamer. Tenminste als er geen nieuwe complicaties meer opduiken. We hopen dat dat niet gebeurt. De situatie is zo al meer dan complex genoeg. Het hoeft echt niet nog complexer… der te worden.

Even de stilte doorbreken, hier op deze blog. Veel tijd om met de blogs bezig te zijn heb ik nog steeds niet doordat Vrouwtjelief nog altijd in het ziekenhuis ligt.
Begin april was er een ernstig probleem met haar nieren, maar dat probleem is nu min of meer onder controle. Maar daarnaast heeft men in haar darmen een vernauwing vastgesteld. Het was niet duidelijk of dat een gevolg was van de pancreasontsteking of dat het ging om iets kwaadaardigs. Via een medische ingreep heeft men stalen van het weefsel in haar darmen afgenomen. Het was in spanning wachten op de resultaten van het labo, maar die lieten lang op zich wachten. Na anderhalve week wisten we nog steeds niet wat er aan de hand was. Toen bleek dat men in het labo was “vergeten” om de stalen te onderzoeken. Onbegrijpelijk.
Uiteindelijk bleek er geen kwaadaardige tumor in het spel. Dat was dan toch goed nieuws. Maar er volgt niettemin nog een operatie, waarbij een stukje van haar darm zal worden weggenomen.
Vrouwtjelief is dus nog niet aan het einde van haar lijdensweg. Maar we blijven hopen dat er ooit een kentering zal komen en dat ze eindelijk definitief zal kunnen herstellen van deze ziekte, die haar nu al meer dan zes maanden lang onderuit heeft gehaald.

Vrouwtjelief zal helaas het Paasweekend in het ziekenhuis moeten doorbrengen. Op 4 april lieten haar nieren het volledig afweten. Nog steeds een gevolg van de aandoening aan de pancreas. Intussen gaat het iets beter met haar, hebben de nieren zich hersteld en hoeft ze niet meer aan de dyalise.
Ze is opnieuw nipt aan het ergste ontsnapt. Maar haar bloedwaarden zijn nog steeds niet goed en ze wordt in het ziekenhuis nog altijd verzorgd op de afdeling intensieve zorg.
Zo wordt Pasen voor ons alweer een feestdag in mineur. We hadden gehoopt dat de lente een kentering in de situatie zou brengen, maar voorlopig lukt dat nog niet.
Ooit wordt het beter, daar zijn we nog steeds van overtuigd. Ik wens iedereen die hier langskomt alvast een fijn en gezellig paasweekend toe.

Vrouwtjelief is gisteren weer in allerijl met de ziekenwagen naar het ziekenhuis gebracht, waar ze opnieuw op de intensieve zorgafdeling werd opgenomen.
Vorige week was haar toestand weer fel achteruit gegaan. Doordat de pancreas haar nog steeds parten speelt, functioneren ook haar nieren niet naar behoren. Daardoor heeft ze nu een ernstige infectie op de urinewegen opgelopen.
Het is voor haar een lange, moeilijke weg naar genezing, met ups en downs, waarbij de downs in de meerderheid zijn. Ze probeert de moed erin de houden, maar na vijf maanden voortdurend afzien en misselijk zijn, wordt dat alsmaar moeilijker.
Een necrotiserende pancreatitis is wat haar onderuit haalt. Het is een medische term waar ik vroeger nog nooit van gehoord had, maar die ik nu helemaal uit het hoofd ken. Het is een ziekte die men z’n ergste vijand niet zou toewensen (behalve Poetin misschien).