Drie maanden lang bleef het stil op deze blog. Intussen hebben we een lange, hete, droge zomer gehad, die nog van geen ophouden wil weten.
De perikelen omtrent mijn echtgenote’s gezondheidstoestand bleven ook lang aanhouden. Eind juli kwam uiteindelijk een kentering. Tot die tijd verbleef ze in het ziekenhuis en was ze iedere dag doodziek. Maar een maand geleden werd ze plotseling beter. Het leek haast een mirakel, want ik was reeds beginnen vrezen dat het nooit meer goed ging komen.
Intussen is ze terug thuis en laat ze zich iedere dag haar eten terug smaken. Al moet het dan wel vetarm zijn en in heel kleine porties. Er wachten haar nog twee operaties, maar hopelijk heeft ze nu het ergste wel gehad en kunnen Vrouwtjelief en ik dit najaar stilaan ons normale leven weer opnemen.

Helaas kan ik nog steeds geen goed nieuws brengen omtrent de gezondheidstoestand van Vrouwtjelief. Acht dagen na de tweede operatie aan haar darmen bleek er plots een lek te zijn in de darm. Er volgde nog derde, grote operatie waarbij bij haar een stoma werd gestoken. Die stoma moet daar voorlopig drie maanden blijven zitten. Er is jammer genoeg voor haar nog niet meteen licht aan het eind van de tunnel.
Jullie moeten mij excuseren omdat ik dezer dagen weinig actief ben op de blogs. Ooit komt daar wel weer verandering in.
Intussen wil ik iedereen in haar naam hartelijk bedanken voor de beterschapswensen in de reacties en voor de berichtjes en de bemoedigende kaartjes die worden opgestuurd. Zoiets doet altijd deugd aan het hartje.

Ik wou dat ik eens een vrolijk logje kon posten op deze blog, maar voorlopig zit dat er nog niet in en wordt mijn tijd nog altijd opgeslokt door de beslommeringen omtrent de ziekte van Vrouwtjelief.
Intussen heeft ze een operatie gehad waarbij zo’n dertig centimeter van haar darm is weggenomen. Volgens de dokter die de operatie heeft uitgevoerd is de operatie moeizaam verlopen en zijn er enkele onverwachte problemen opgedoken. De zware pancreas ontsteking die ze in november vorig jaar heeft gehad, heeft in haar buik lelijk huisgehouden en heel wat lidtekenweefsel achter gelaten. De dag na de operatie had Vrouwtjelief heel veel pijn. Er waren allerlei complicaties, zodanig dat ze twee dagen later opnieuw moest worden geopereerd.
Ze herstelt nu op intensieve zorgen, maar mag hopelijk binnenkort terug naar een gewone kamer. Tenminste als er geen nieuwe complicaties meer opduiken. We hopen dat dat niet gebeurt. De situatie is zo al meer dan complex genoeg. Het hoeft echt niet nog complexer… der te worden.

Even de stilte doorbreken, hier op deze blog. Veel tijd om met de blogs bezig te zijn heb ik nog steeds niet doordat Vrouwtjelief nog altijd in het ziekenhuis ligt.
Begin april was er een ernstig probleem met haar nieren, maar dat probleem is nu min of meer onder controle. Maar daarnaast heeft men in haar darmen een vernauwing vastgesteld. Het was niet duidelijk of dat een gevolg was van de pancreasontsteking of dat het ging om iets kwaadaardigs. Via een medische ingreep heeft men stalen van het weefsel in haar darmen afgenomen. Het was in spanning wachten op de resultaten van het labo, maar die lieten lang op zich wachten. Na anderhalve week wisten we nog steeds niet wat er aan de hand was. Toen bleek dat men in het labo was “vergeten” om de stalen te onderzoeken. Onbegrijpelijk.
Uiteindelijk bleek er geen kwaadaardige tumor in het spel. Dat was dan toch goed nieuws. Maar er volgt niettemin nog een operatie, waarbij een stukje van haar darm zal worden weggenomen.
Vrouwtjelief is dus nog niet aan het einde van haar lijdensweg. Maar we blijven hopen dat er ooit een kentering zal komen en dat ze eindelijk definitief zal kunnen herstellen van deze ziekte, die haar nu al meer dan zes maanden lang onderuit heeft gehaald.

Vrouwtjelief zal helaas het Paasweekend in het ziekenhuis moeten doorbrengen. Op 4 april lieten haar nieren het volledig afweten. Nog steeds een gevolg van de aandoening aan de pancreas. Intussen gaat het iets beter met haar, hebben de nieren zich hersteld en hoeft ze niet meer aan de dyalise.
Ze is opnieuw nipt aan het ergste ontsnapt. Maar haar bloedwaarden zijn nog steeds niet goed en ze wordt in het ziekenhuis nog altijd verzorgd op de afdeling intensieve zorg.
Zo wordt Pasen voor ons alweer een feestdag in mineur. We hadden gehoopt dat de lente een kentering in de situatie zou brengen, maar voorlopig lukt dat nog niet.
Ooit wordt het beter, daar zijn we nog steeds van overtuigd. Ik wens iedereen die hier langskomt alvast een fijn en gezellig paasweekend toe.