
Lang geleden dat ik op deze blog iets vertelde over onze poes Anja. Ze is nog steeds “alive and kicking”. Nu ja, een “spring in ’t veld” is zij niet meer. Ze is inmiddels een bejaarde poes geworden. Ze gedraagt zich zoals elk oudje zich gedraagt, een beetje stram, soms ook wat nukkig en alle aandacht opeisend. Ze ziet niet meer zo goed, omdat ze cataract heeft. Ze is ook heel kieskeurig wat haar eten betreft en laat het ostentatief merken als er iets niet naar haar zin is. Ze heeft een plekje in de zetel bij het venster veroverd, waar niemand anders mag gaan zitten en waar ze haar middagdutje doet. Dat dutje neemt zowat de hele namiddag in beslag. Maar het liefst van al vleit ze zich neer op mijn schoot en ligt ze zalig te genieten, terwijl ik zachtjes haar heupjes masseer. Dat vindt zij de ideale manier om haar oude dag door te brengen.