Vrouwtje is helaas, voor de zoveelste keer, opnieuw opgenomen in het ziekenhuis. Dit keer met een nieuwe ontsteking van de pancreas, met te hoge suikerwaarden als gevolg. Dat terwijl ze nog hersteld van de darmoperatie en een gesloten sleutelbeen. De ellende blijft voor haar maar duren. Het is niet te doen.
***
Ik probeer intussen, hier op de blog, toch mijn verhaal af te maken over onze kleine uitstap naar Kortrijk, enkele weken geleden. Vrouwtjelief en ikzelf waren op de Grote Markt in Kortrijk. Boven onze hoofden pakten donkergrijze wolken zich samen en we verwachten ieder moment een plensbui. Maar voorlopig bleef het bij wat licht gedruppel.
We hadden zonet “Manten en Kalle” gezien op de belforttoren en nu liepen we naar de andere kant van het marktplein, waar het historisch stadhuis van Kortrijk staat.
Het “Scepenhuus” aan de Grote Markt wordt reeds in geschriften uit de 14e eeuw vermeld, maar het huidig uitzicht ervan dateert grotendeels uit de 17e en 19e eeuw.

De voorgevel van het gebouw biedt aan de voorbijganger een les in vaderlandse geschiedenis. Want alle Graven van Vlaanderen die onze geschiedenis rijk is (dat waren er nogal wat), zijn op deze gevel met een standbeeld vereeuwigd.

Zo staan aan beide zijden van het centraal balkon boven de hoofdingang, de graven Diederik Van den Elzas (dat was degene die het Heilig Bloed van het Heilig Land naar Brugge bracht) en zijn zoon Filips.

Wie goed thuis is in onze Vlaamse geschiedenis herkent op de gevel ook nog Johanna en Margaretha van Constantinopel, Gwijde van Dampierre, Filips de Goede, Keizer Karel V en nog een resem middeleeuwse mannen en vrouwen die in onze contreien machtige figuren waren.

Het historisch stadhuis was helaas gesloten. Binnenin bevinden zich heel wat waardevolle, historische kunstschatten. Voor een bezoek aan dit stadhuis komen we later zeker nog eens terug naar Kortrijk.
Dat geldt ook voor de Sint-Maartenkerk, die achter de huizen op de Grote Markt oprijst. Daarbinnen zijn ook heel wat kerkschatten te zien met grote historische waarde.
Maar die dag waren er werken aan de gang, rondom de kerk, waardoor de toegang nogal bemoeilijkt werd. We besloten om ook dat bezoek nog even uit te stellen tot een latere keer.

Tja, wat viel er in Kortrijk dan nog te zien op korte wandelafstand van de Grote Markt ? Ah ja, het begijnhof, natuurlijk.
Maar da’s weer iets voor een volgend logje.
Oh nee! Heel veel beterschap voor het Vrouwtje lief!
Niet te doen Dirk, de ellende blijft duren. Ik wens jullie heel veel moed en sterkte om dit te kunnen overwinnen.
Heb ook foto’s van dat ‘scepenhuis’ maar eerlijk, bestudeerd heb ik het niet. Er is daar dus veel meer op te zien dan ik ooit gedacht had. Tof dat ik het hier bij jou kan bekijken en lezen. Het begijnhof ben ik vorig jaar geweest, denk ik. Maar kijk er al naar uit om jouw foto’s te bekijken.
nee toch, zo erg, die lijdensweg stopt maar niet
wens haar veel goede moed, hopelijk kan ze het mentaal wat dragen
k had eigenlijk nog nooit stilgestaan bij de beelden aan het stadhuis, tof en interessant om weten wie daar vereeuwigd werd
Nee toch.. ik schrik er echt van Dirk.. hoopte zo dat ze nu echt aan de beterende hand was.. verdikke toch!
Heb de rest van je post nog niet eens gelezen.. dat ga ik nu doen.. maar wilde jullie éérst vanuit het diepst van m’n hart een hart onder de riem steken.. hou vol hoor!
xxx
Ben maar één keer in Kortrijk geweest.. kan me het stadhuis niet herinneren maar daar heb ik wel wat gemist duidelijk. Het begijnhof was ik wél.. ik kijk al uit naar je foto’s ervan!
jammer van de gezondheidsproblemen van je vrouw Dirk
ik wens haar van harte beterschap toe
een mooi en statig stadhuis
maar of dat verhaal van Diederik Van den Elzas klopt betwijfel ik wel
groeten