Zoals bijna ieder jaar is ook nu weer een circus neergestreken in onze woonwijk. Circus Pipo deze keer. Toen ik er voorbij wandelde zag ik geen enkel circusdier. Gelukkig waren er dit keer geen lama’s, kamelen of domme darissen, die het hele plein onder kakken. Ik heb niets tegen deze dieren, maar ik vind dat ze niet thuis horen in een circus.
Ik sprak in het voorbij wandelen, met een mevrouw van het circus die daar net haar hond aan het uitlaten was. De hond in kwestie, ééntje van middelmatige grote, waarvan het “merk” me niet bekend was, was vroeger ook circus artist, zo vertelde de mevrouw, maar was inmiddels te oud geworden om nog gekke bokkesprongen in de piste te maken. Hij genoot nu van een welverdiend pensioen. Ik merkte op dat hij een beetje mank liep, maar leek me verder nog een kranig kereltje.
“De hond en ik, we zijn lotgenoten”, dacht ik bij mezelf, “de tijd dat ik gekke bokkesprongen maakte is ook al lang voorbij.” 🙂
Verder wandelend, maakte ik nog enkele kiekjes rondom de circustent.
Klik op de foto om te vergroten
framework 
Waar is de tijd dat we als kind met grote ogen zaten te kijken naar de wonderbare wereld in het circus ? 😉
Zo worden we allemaal een dagje ouder..,
Nog echte circustenten.
Hoop wat beterschap voor het vrouwtje 👍
gelukkig geen dieren meer die hun kunstjes moeten tonen
benieuwd of het circus nog veel volk trekt
ja lotgenoten, zo zijn we met veel denk ik 🙂
Grappig die tent.. met die puntjes!
Misschien zijn er overeenkomsten tussen die oude hond en jou, maar jij hoeft niet de straat op om te kakken.. en daar is heel Deinze vast blij mee hahahahahaa!
Wacht maar tot ik begin te dementeren… 😛
😀 Dan hoeft het nóg niet, maar zou je het inderdaad weleens kunnen gaan doen.. arm Deinze! 😆
zolang het op dat plein is zal ik er gelukkig geen last van hebben 🙂
Hangt er vanaf hoe de wind staat misschien..? 😛
lotgenoten.. mischien ergens wel
maar wel helemaal anders
prettige dag Dirk