In de volgende zaal die we aandeden in het Gents universiteitsmuseum (GUM) stond een paard. In de dierengeneeskunde gebruikte men lang geleden houten modellen om de anatomie van het dier te bestuderen. Dit houten paard is daar een voorbeeld van.

Ook in deze zaal waren de voorwerpen niet geordend per wetenschap. Voorwerpen van totaal verschillende aard stonden er naast elkaar opgesteld.
Deze vijf meter lange paal hoort thuis bij de antropologie. Het is een “bisjpaal” (gelieve het woord goed uit te spreken 🙂 ). Het visualiseert een man die bovenaan staat en naar de bovenwereld reikt. Zijn fallus symboliseert zijn vruchtbaarheid. De vrouw staat onderaan en is verbonden met de aarde. Zij zorgt voor voedsel en leven.
Dit stereotype beeld bestaat blijkbaar al heel lang. De paal is afkomstig van de “Asmat”, een volk uit Nieuw-Guinea.

Deze kurkmaquette van het Pantheon in Rome kwam in 1829 in de verzameling van de pas opgerichte Gentse universiteit terecht. Het diende als model voor de studenten Grieks-Romeinse geschiedenis en architectuur.

Met deze vaas en drinkschaaltjes kwamen we bij de oude Grieken terecht. Deze gebruiksvoorwerpen dateren van ongeveer 450 jaar voor Christus en zijn versierd met figuren, zowel uit de Griekse mythologie als uit het dagelijks leven.
Waarschijnlijk zijn deze vazen afkomstig uit graven van de Etruskische stad Vulci. Ze kwamen door toedoen van professor Joseph Roulez rond 1840 in de Gentse universiteit terecht.

Dit zijn Etruskische beeldjes om de Goden te danken voor een verkregen gunst. De beeldjes op de linkse foto stellen tweelingkinderen voor. Ze werden omstreeks 1969 gevonden in Nigeria.

In iedere zaal en in iedere kast van dit museum stonden de meest merkwaardige spullen opgesteld. Het deed soms denken aan een album van Kuifje. We verwachten ieder moment om professor Zonnebloem van achter de hoek te zien komen.

Deze gekke beeldjes komen uit de Ifá-religie die deel uitmaakt van de voodoo-cultuur op de caribische eilanden.

Dan was er ook nog dit te zien : een fantoombekken. Tot ver in de 18e eeuw waren vroedvrouwen meestal ongeschoold en niet voorbereid op complicaties tijdens een geboorte. In Frankrijk gaf koning Lodewijk XV aan zijn hoofdvroedvrouw Angélique du Coudray de opdracht om alle vroedvrouwen beter op te leiden. Deze reisde vervolgens door heel het land om demonstraties te geven en gebruikte daarvoor dit model van een vrouwenbekken.

Op dit merkwaardig middeleeuws schilderij is een autopsie te zien van een dode siamese tweeling.