Met goede moed en helemaal in m’n nopjes zette ik, op een zwaar bewolkte zondagnamiddag, mijn wandeling in Kruisem verder. Ik volgde een lus van de Rooigemsebeek wandelroute in de deelgemeente Huise. Het dorp had ik reeds een eind achter mij gelaten en ik was nu bij de bewuste Rooigembeek aangekomen, waarnaar deze wandelroute werd genoemd.

Aan de beek is onder het water her en der een “vistrap” aangebracht. Zo’n vistrap stelt vissen in staat om in dit heuvellandschap stroomopwaarts te zwemmen. Ze zwemmen als het ware van de ene trede naar de andere. Zo’n vistrap brengt ook extra zuurstof in het water.
Minder sportieve vissen of vissen met een zere rug nemen uiteraard de lift. 😛

Mijn wandelpad volgde een hele tijd de loop van de Rooigembeek…

… terwijl ik onderweg kon ik genieten van de verste vergezichten.

Maar op een gegeven moment ging het pad, via een houten brugje over de Rooigembeek, het bos in.

Bomen en struikgewas waren hier helemaal voorovergebogen en vormde bijna een tunnel waar het wandelpad doorheen liep.

Pas na een heel eind kwam ik terug in open terrein.

Net onder de takken van een rij bomen ontwaarde ik het kerkje van Lede, een ander dorp dat deel uitmaakt van Wannegem-Lede en ook tot de fusiegemeente Kruisem behoort.

Het kerkje van Lede, daar moest ik heen. So far, so good.

(wordt vervolgd)