Het was vijf over één op de klok van de kerktoren van Huise, toen ik op zondag 2 mei de wagen parkeerde op het plein voor de kerk. Dit dorp, deelgemeente van Kruisem, ligt aan de rand van de Vlaamse Ardennen. Ik was naar hier gekomen om er een lus van de Rooigemsebeek-wandelroute te doen.
Wandelen is iets wat ik op aanraden van m’n kinesiste vaker zou moeten doen. Verderop in de Vlaamse Ardennen kan je qua landschap de mooiste wandelingen maken, maar daar heb je van die steile hellingen die mijn slechte rug al lang niet meer aankan. Ik heb het daar steeds moeilijker mee. Hier in de streek van Kruisem kan je genieten van een zacht glooiend landschap, weliswaar minder spectaculair maar met wandelpaden op mijn maat : redelijk vlak en goed begaanbaar.
Tenminste, dat dacht ik.

Achter de Romaanse Kerk van Huise die gewijd is aan twee verschillende heiligen, Sint-Petrus en Sint-Urbanus, zette ik eerst nog het mooie pastorietje uit 1853 op de foto.

En toen begon ik aan de wandeling. Vrouwtjelief had weekend-dienst in het rusthuis, waardoor ik hier op m’n ééntje mijn lichamelijke conditie moest trachten op peil te houden.
Het weer was wisselvallig. De zon speelde geregeld verstoppertje achter dikke wolken, maar zorgde ook voor enkele mooie opklaringen. Heel af en toe viel er een spatje regen, maar niets om je druk over te maken.
Ik begon aan de route langs een kasseiweg, die al meteen lichtjes afdaalde naar de vallei toe. Huise ligt immers op een heuveltop.

De kasseiweg bracht me naar de rand van het dorp.

Op een nogal dor uitziende heuvelflank net buiten het dorp stond een tamelijk vervallen boerderij. In de verte kwamen de wieken van de Huisekoutermolen nog net boven de heuvelkam gepiept. Daar ging deze wandeling uiteindelijk via een grote omweg heen.

Ik zette er flink de pas in en algauw kwam ik op de boerenbuiten terecht, langs uitgestrekte akkers waar ik al meteen kon genieten van mooie vergezichten.

Achter mij verdween de kerk van Huise langzaam maar zeker tussen de bomen aan de horizon. De route liep verder langs een wandelpad dat met betonnen tegels was geplaveid. Het pad was ideaal, vlak en goed begaanbaar en het zou me tot aan het volgende dorp brengen.

(wordt vervolgd)