De dagen van de 130 jaar oude gebouwen van de Molens van Deinze, het bedrijf waar men gedurende meer dan een eeuw grondstoffen voor bakkerijen vervaardigde, zijn geteld. Vorige maand is men begonnen met de sloop ervan.
Half februari, toen ik er een kijkje ging nemen, was er aan de kant van de Leie nog niets te zien van de sloopwerken. Maar wél te horen, want vanachter de gevels van de fabriek weerklonk een hels kabaal.

Ik wandelde verder langs de Leie tot aan de Tolpoortbrug. Ruim vijf jaar geleden maakte ik hier een foto. De dagen van de huizen rechts op de foto, zijn eveneens geteld.

De vroegere apotheek op de hoek van de Tolpoortstraat en het huis ernaast zijn reed plat gelegd. Er zullen nog meer huizen hier moeten wijken. Alles kadert in een plan van stadsvernieuwing. Het aanzicht van onze stad is in sneltempo aan het veranderen.
Ik bleef even staan om naar de werkzaamheden te kijken. Op de achtergrond zag ik de torens van de Molens en kon ik een glimp opvangen van de werken die ginder aan de gang waren.

Halfweg de Tolpoortstraat bevindt zich de toegang tot de parking en het bedrijventerrein van de Molens van Deinze. Vroeger kon alleen het personeel van het bedrijf hier naar binnen. Maar aangezien de gebouwen reeds een jaar leeg staan, mag iedereen die dat wil voorlopig gebruik maken van de parking.
Ik wandelde gewoon te voet het bedrijventerrein op.

Rechts van mij bevonden zich oude kantoorgebouwen van het bedrijf, die wellicht ook gedoemd zijn om te verdwijnen.

Achter de hoek kwam ik op de parking van het bedrijf.

Aan de overkant rezen de majestueuze, oude achtergevels van het bedrijf op. Van de sloopwerken was hier nog steeds niets te merken.

Aan de andere kant stond een heel oud kantoorgebouwtje met een trapgeveltje, waar misschien de vrachtwagenchauffeurs zich moesten aanmelden om er de nodige papieren in orde te brengen ? Wellicht zal ook dit gebouwtje er moeten aan geloven.

Naast het trapgevelgebouwtje stonden ijzeren hekkens opgesteld. Hier kon ik niet verder. Niemand mocht voorbij de afsluiting. Het lawaai van de afbraakwerken was nu heel dichtbij, maar van de afbraakwerken zelf kon ik nog altijd niets zien.

Maar toen had ik het geluk om Bob de Bouwer tegen het lijf te lopen !

(wordt vervolgd)