Op een zonnige zondagnamiddag was ik in Vinkt. Er werd die achtste november met 18,5 graden celcius alweer een warmterecord gebroken. Ik had het herdenkingsmonument aan de slachtoffers van de oorlogsgruwelen in 1940 bezocht en ging daarna nog een kijkje nemen op het kleine kerkhof naast de Sint-Bartolomeuskerk, waar ook nog enkele burgerslachtoffers begraven liggen, die omkwamen op die bewuste zwarte meidag in 1940.
De Sint-Bartholomeuskerk van Vinkt werd in de Tweede Wereldoorlog ernstig beschadigd, maar daar is vandaag niets meer van te merken. Tegen een zijgevel, naast een calvarieberg met een lijdende Christus, is een gedenksteen aangebracht voor de oorlogsslachtoffers uit Vinkt in de Eerste Wereldoorlog. Want ook die oorlog heeft dit dorp niet gespaard.
Vandaar wandelde ik naar het recent gebouwde zaaltje met reflectieruimte. Binnen wordt een film geprojecteerd over de gebeurtenissen in Vinkt en Meigem in 1940. Je kan er het digitale archief raadplegen en is er ook een piepklein museum gevestigd. Ik bezocht deze reflectieruimte al een keertje, vorig jaar. Maar nu was het zaaltje dicht omwille van corona.
Ik wandelde dan maar, op de bonnefooi, zomaar wat rond de kerktoren. Het was opvallend stil in de straten van Vinkt. Het is nauwelijks voor te stellen dat dit vredige, landelijke dorp ooit het toneel was van één van de meest gruwelijke oorlogstaferelen.
Volgende keer wandelen we nog een stukje verder.
framework 
Een dorpje waar ik nog nooit van gehoord heb… ik wandel graag verder met je mee.
Stil in het dorp Dirk…
Zal wel met het virus te maken hebben..
Maar in bossen en velden is het vaak anders
prettige avond
In november hebben we echt wel zomerse dagen meegemaakt, dat was mooi meegenomen 🙂 Met die corona toestanden blijf ik vooral in eigen omgeving. Op die manier heb ik al tal van leuke plekjes ontdekt waar ik geen weet van had 😎
Oorlog is iets vreselijk… Mijn moeder vertelde vroeger van 2 18 jarigen die verstopt waren bij een boer (omdat ze naar Duitsland moesten om verplicht te gaan werken). Iemand uit het dorp had de jongens verraden aan de Duitsers. Resultaat: 1 jongen werd doodgeschoten, de andere was met de boer naar Breendonk gedeporteerd. Iedereen noemde degene die het verraad had gepleegd “de Zwarte”….
Tot eind jaren 80 mocht iedereen uit het dorp géén contact hebben met de hele familie van die “Zwarte”. Zelfs niet met zijn kinderen of kleinkinderen. Het zat echt nog heel diep…
nog een echt landelijk dorpje hé
vreselijke dingen zijn daar gebeurd
Het was zo te zien een mooie dag om zomaar op de bonnefooi wat te wandelen. Het zijn wel allemaal trieste zaken waar je daar in Vinkt langs kwam.