
In Brugge
Het was op een prachtige zomerdag dat wij in Brugge aankwamen. De zon scheen uitbundig aan de blauwe hemel en deed weinig moeite om zich te verstoppen achter enkele onschuldige wolken.

De dag ervoor waren wij in het bos van Wijnendale geweest, waar op 13 maart 1482 Maria van Bourgondië, samen met haar paard op ongelukkige wijze ten val kwam, waardoor het dier bovenop haar terecht kwam. Levensgevaarlijk gewond werd Maria in allerijl naar Brugge werd gebracht, naar haar residentie in het Brugse Prinsenhof (niet te verwarren met het Prinsenhof van Gent).
Zo zag het Prinsenhof van Brugge er toen uit.

Het was op een kille winterdag dat Maria van Bourgondië, lijkbleek en kermend van de pijn, op een draagbed dat tussen twee paarden was gespannen, het Prinsenhof werd binnengebracht. Ze werd door haar paniekerig entourage onmiddellijk naar haar privé-vertrekken gedragen en in bed gelegd. Een geneesheer werd erbij geroepen, maar die kon met zijn gebrekkige kennis en middelen alleen maar vaststellen dat Maria onnoemelijk veel pijn had.
Nonnetjes uit een naburig klooster en een deel van haar hofhouding verzamelden zich rond haar bed en begonnen te bidden voor haar heil en genezing.
Wij gingen niet naar het Prinsenhof omdat het Prinsenhof in Brugge niet meer bestaat. Op de plaats waar ooit het Prinsenhof stond staat nu een viersterrenhotel Dukes’ Palace, dat verder niets meer met Maria van Bourgondië te maken heeft.
In de zomer van 2019 maakt ik met m’n vrouw een avondlijke wandeling in Brugge en ik heb toen toevallig een foto van het hotel gemaakt.

Maar die dag wandelden wij in de richting van het Gruuthusemuseum en het Arentshuis. Op het pleintje achter het Gruuthusemuseum hoeft men, net zoals op veel plaatsen in Brugge, geen moeite te doen om zich in de middeleeuwen te wanen.




We gingen ook een kijkje nemen op het brugje aan Oud Sint-Jan, het middeleeuws hospitaal. Het kleine gebouwtje met het kapje, in de hoek, was het lijkenhuisje. Hier werden in de middeleeuwen de lijken met een bootje afgehaald en naar de begraafplaats gebracht.
Tegenwoordig doet hospitaal Oud Sint-Jan dienst als congrescentrum.

Naast het Gruuthusemuseum staat de enorme toren van de Onze-Lieve-Vrouwekerk. Met z’n 115 meter is het het de op één na hoogste bakstenen toren ter wereld. De Onze-Lieve-Vrouwekerk was onze feitelijke bestemming van die dag. Want in deze kerk is Maria van Bourgondië nog steeds aanwezig.

(wordt vervolgd)
Geraadpleegde bronnen :
De Bourgondiërs door Bart Van Loo, uitgegeven door De Bezige Bij
Wikipedia
Illustraties : Wikimedia Commons (publiek domein)
Het mooie Brugge!
Moooiiiii…, ook door jouw ogen…!
Lie(f)s.
Gezellig virtueel rondkuieren in Brugge vanuit mijn bureaustoel, met een welbespraakte gids als leuk toemaatje 🙂
Van de Onze-Lieve-Vrouwekerk ben ik serieus onder de indruk !
Hoe hebben ze dat kolossaal bouwwerk opgebouwd met de , voor die tijden toch, redelijk primitieve werk en heftuigen. Brugge heeft de tand des tijds heel mooi weerstaan !
Goed om met jullie door het middeleeuwse Brugge te wandelen Dirk
groeten
Flaneren door het Middeleeuwse Brugge met een virtuele gids Dirk. Het kan toch niet fijner?
Ik dacht even dat dat lijkenhuisje het einde van je verhaal zou zijn, maar nee.. er komt (gelukkig! 🙂 ) nog meer!
Ik hou van Brugge.. hoewel de middeleeuwen voor gewone mensen zware tijden waren, hebben ze toen wel prachtige gebouwen neergezet en daar zijn er in Brugge nog veel van te zien. Origineel of terug opgebouwd maakt me eigenlijk niks uit.. de sfeer uit vervlogen tijden is goed bewaard gebleven.
aaah voila, dat gebouw bestaat dus niet meer maar t was dus wel op die plaats
dat weten we dan ook weeral
heel bijzonder toch dat er nog veel middeleeuws is, er zijn toch twee wereldoorlogen gepasseerd…
mooie foto’s van het altijd charmante Brugge, ik kom er graag