Ik was het brugje over de Rekkelingebeek overgestoken en kwam in de Leiemeersen terecht, waar ik meteen werd aangemaand om van de natuur te genieten. Ik deed m’n best.

Aan m’n linkerkant ontwaarde ik in de verte een oude hoeve. Het probleem was dat ik aan die kant pal tegenin het zonlicht moest fotograferen en ik was thuis m’n zonnenkap voor de lens vergeten in m’n tas te steken.

Aan m’n rechterkant stelde dat probleem zich niet.

Mijn wandelweg leidde me uiteindelijk tot aan de afslag naar de boerderij toe. Wat verder kwam de weg uit op de grote baan naar Gent. Ik besloot om hier m’n wandeling maar te beëindigen, want ik moest nog het hele stuk terug naar Astene Sas, waar ik m’n fiets had achtergelaten.

Dus keerde ik op m’n stappen weer en moest ik nogmaals de overzet met de Bathio trotseren. En dat terwijl mijn arm nog moe was van het draaien aan het wiel tijdens de eerste oversteek. Maar deze keer had ik meer geluk. Twee jongemannen moesten ook naar de overkant en wilden net van wal steken. Ik kon lekker als passagier met hen mee terwijl zij het draaiwiel voor hun rekening namen. 🙂
Soms kan het ook al eens meezitten in het leven.

Aan de overkant wandelde ik verder, langsheen de mooie oude meanders van de Leie.

Eenmaal terug aangekomen bij Astene-Sas ging ik nog even verpozen met een fris drankje op het terras van het Oud Sashuis.

En dan stapte ik op m’n fiets en reed langs nog meer van die mooie Leiemeersen terug naar huis. Qua conditietraining was het voor die dag wel genoeg geweest.