Om mijn conditie een beetje op peil te houden was ik een tijdje geleden op wandel langs de oude meanders van de Leie, tussen Astene en Bachte-Maria-Leerne.
Ik had Astene Sas achter mij gelaten en bevond mij op het grondgebied van Vosselare, één van de 17 deelgemeenten van de stad Deinze. Ik stapte flink door langs de mooie wandelwegen die onze streek rijk is.
Ik liep in de richting van Vosselareput, een afgebakend deel van een oude Leiearm dat reeds sinds mensenheugenis dienst doet als openluchtzwembad. Dat er heel wat plannen zijn om van deze omgeving een toeristische topper te maken bewees dit infobord dat ik onderweg tegenkwam.
De zwempoel lag verborgen achte hoge hagen en aangezien ik niet van zwemmen hou wandelde ik er gezwind voorbij. Ik volgde het bordje met de pijl en het bootje. Dit bord wees de richting aan naar het veerpont over de Leie.
De overzetplaats aan de Leie zat een beetje verborgen achter het riet.
Maar uiteindelijk kwam ik bij het veerpont dat de naam “Bathio” meekreeg. Men heeft dit veerpont zo genoemd naar de oude Germaanse benaming voor de gemeente Bachte-Maria-Leerne. In de Sint-Pietersabdij van Gent zijn oude documenten gevonden uit het jaar 820, waarin de naam Bathio reeds wordt vermeld.
Iemand had van thuis uit z’n eigen “veerplank” meegenomen om er de Leie mee over te steken.
Maar zij die denken hier een veerboot aan te treffen, komen bedrogen uit. Bathio is een trekveer, met zelfbediening. Gelukkig is het anders dan het veer in Machelen-aan-de-Leie. Hier hoef je niet aan de touwen te trekken. De dubbele touwen waarmee men het pont heen en weer kan trekken, zijn hier verbonden met een wiel. Je hoeft dus enkel maar aan het wiel te draaien.
Het ponton lag natuurlijk aangemeerd aan de overkant (zal je altijd zien), dus moest ik het eerst naar deze kant draaien. Ik aarzelde eerst even. Pfff… dat leek me een lastige karwei te worden. Dat ponton woog waarschijnlijk minstens een halve ton. Als conditietraining zou het wel kunnen tellen. Aangezien ik hier moederziel alleen was (de surfer was inmiddels verdwenen), was er niemand die mij tijdens het draaien een keertje kon aflossen. Ik voelde mijn rug nu al zeer doen.
Maar wij mannen van de Leiestreek zijn geen doetjes natuurlijk. Ik zou dat varkentje meteen een keertje gaan wassen.
(wordt vervolgd)
framework 
Een heel mooie wandeling.
een trekveer dan nog
zal je altijd zien….
dat mag je zo wel stellen Dirk
hier word ik curieus van
groeten
De Leiestreek is echt wel mooi, we zijn daar al veel komen fietsen de laatste jaren.
Dat er daar ook een stam van stoere rasechte Leiemannen woont… dat wist ik niet !
We zullen het vervolg wel lezen in je volgende stoere Leieman logje 😉
Van een stoere Brabander 😎
mooie foto’s van de prachtige Leie
ojee nog meer toeristisch en k hoorde dat het er al zo druk was deze zomer
‘enkel’ aan een wiel draaien? dat is al even lastig als je met het touw overtrekken, ik kan het niet
maar jij bent een stoere rasechte Leieman, dus dat komt vast wel goed
Je ziet op dat bord wel goed hoe die rivier daar kronkelt zeg! wauw.. wat een lussen!
Ha! ‘zallie altijd zien’.. dat was een gevleugelde uitspraak van m’n moeder zaliger hè hahahahaaa! maar het ís wel zo.. zulke dingen treffen je altijd als het niet uitkomt. Maar natúúrlijk zijn de mannen van de Leiestreek geen doetjes hehe.. jij ging dat pontje weleens even draaien..! 🙂
Prachtige streek.. sowieso!